Czym były Wojny Mrozowskie? Były to działania zbrojne, które trwały w latach 2011-2018 na terenie miejscowości Mrozy (Polska, Woj. Mazowieckie), pomiędzy poszczególnymi frakcjami. Działania te polegały na zagarnięciu największej ilości terenów przez daną frakcję i utrzymaniu ich jak najdłużej. Na początku pierwszej wojny brały udział tylko dwie frakcje (Mrozy Północ - Mrozy Południe), aczkolwiek, poprzez wewnętrzne spory, obie frakcje te zadzieły dzielić się na kolejne drużyny, które wkrótce zaczęły walczyć ze sobą nawzajem. Pod koniec 2014, było już około 16 frakcji, z czego większości nie udało się zidentyfikować. Głowny konflikt skończył się w połowie 2018 roku i do tej pory został nierozstrzygnięty, jednakże kilka mniejszych frakcji toczyły ze sobą walki przez kolejne lata. Dodatkowo zaczęły powstawać nowe drużyny walczące ze sobą, jednak były one tak niewielkie, a częstotliwość walk była tak mała, że nie była warta poświęcenia większej uwagi.

Walki trwały głównie na terenie Mrozów Północnych, Kruków i Olszewic. Ataki objęły także terytorium Mrozów Południowych.

Głównym punktem zapalnym dla Wojen Mrozowskich było udowodnienie, która frakcja jest najsilniesza. Jesienią 2010 roku zaczęły powstawać dwie główne frakcje: Mrozy Północne oraz Mrozy Południowe. Z ubiegiem czasu Obie drużyny zaczęły rosnąć w siłę, a wraz z nimi zaczęło narastać napięcie oraz coraz to większa rywalizacja. Początkowo było na tle sportowym, jednakże z upływem czasu, dochodziło do pojedynków na pięści oraz sabotażowaniu drugiej strony. Konflikt oficjalnie rozpoczął się po zakończeniu roku szkolnego, latem w 2011 roku. Po zakończeniu Pierwszej Wojny Mrozowskiej, zaczęło dochodzić do sporów wewnątrz obu frakcji, przez co zaczęło dochodzic do utworzenia nowych grup, które chciały się nawzajem niszczyć

Wojna rozpoczęła się latem 2011 roku, kiedy to Południe zaatakowało oraz przejęło Rampę - miejsce załadunku na lini kolejowej, która oddzielała skłócone frakcje, oraz zaczęła swoją ekspansje na Północ, zajmując rozległe tereny. Północ była kompletnie nieprzygotowana do obrony i została zmuszona do wycofania się na z góry upatrzone pozycje. Pomimo licznych porażek na początku konfliktu, Północ zdołała przegrupować swoje oddziały oraz szybko powstrzymać Południe przed dalszą ekspansją. Północ przez większość wojny zdołała utrzymać pozycje kluczowe, a nawet odzyskać część terenów, utraconych na początku. Wczesną wiosną 2012 roku Północ wprowadza na pole bitwy nowe uzbrojenie - Karabiny na kulki. W ciągu wojny była używana głównie broń biała - bito się na pięści, patyki oraz drewniane miecze. Jedynymi brońmi dystansowymi były kamienie, szyszki, a z rzadka Proce, które pomimo słabej wytrzymałości oraz kiepskiej celności, mogły zmienic przebieg bitwy, ze względu na dewastujące ataki z bliska. Dzięki wprowadzeniu nowej broni, Północ miała szansę odeprzeć ataki przeciwnika bez podchodzenia na niebezpieczną odległość, a szala zwycięstwa zaczęła przechylać się na ich stronę. Kulkowce miały jednak swoje wady - Były znacznie droższe od jednorazowych proc, potrzebowały konkretnego rodzaju amunicji, która szybko się kończyła, była niekiedy duża oraz ciężka do załadowania. Jednakże to dzięki swojej celności oraz wytrzymałości wypracowały sobie dobre imie wśród bojowników Północy.